Als beschaving zijn we helaas maar al te bekend met de overvloed aan afval en vuilnis. Overal op aarde zijn stortplaatsen die zo groot kunnen zijn als de 2.200 hectare grote Apex stortplaats in Las Vegas of de 15 verdiepingen hoge Bantar Gebang afvalberg in Jakarta, Indonesië. Nieuws en activisten hebben ons gewezen op de alomtegenwoordigheid van microplastics op alle plekken op aarde – zelfs Antarctica of de diepten van de oceaan zijn niet gespaard gebleven. Maar wist je dat de grootste hoeveelheid afval zich 18.642 mijl boven ons in een baan om de aarde bevindt?
Ruimteafval draait niet alleen in een baan rond de aarde in een lage baan om de aarde (ongeveer 99 tot 1.200 mijl boven het aardoppervlak), maar verspreidt zich ook in een geostationaire baan (ongeveer 22.000 mijl boven het aardoppervlak). De verzameling ruimtepuin is gegroeid sinds onze aankomst in de ruimte in de jaren 1950. Momenteel bestaat de interstellaire puinberg uit 3.000 dode satellieten en meer dan 34.000 brokstukken met een gezamenlijk gewicht van meer dan 15 miljoen pond.
Daarnaast zijn er meer dan 2.200 actieve satellieten die ons elke dag op de been houden. Ze leveren internet, televisie, GPS-gegevens en weersinformatie. Raketten die vanaf de aarde worden gelanceerd, moeten door het ruimtepuin navigeren en de grootste brokstukken ontwijken die met een snelheid van bijna 7.000 mijl per uur op ramkoers liggen. Het internationale ruimtestation (ISS) bevindt zich ook in de gevarenzone en heeft in de loop der jaren tientallen uitwijkmanoeuvres uitgevoerd om botsingen met ruimtepuin te voorkomen.
Wat is duurzaamheid in de ruimte?
Net zoals we werken aan een duurzamere aarde, moeten we ook werken aan een duurzamere ruimte. Dit doen we door diplomatie en samenwerking met andere landen – niet alleen om de hoeveelheid ruimteschroot die we achterlaten te verminderen, maar ook door het ruimteschroot dat zich momenteel in een baan om de aarde bevindt terug te halen en op de juiste manier op te ruimen.
We bundelen onze krachten om ervoor te zorgen dat de ruimteverkenning kan doorgaan en dat alles in het werk wordt gesteld om de ruimte te beschermen tegen onnodige verspilling, vernietiging en internationale conflicten.
Veel op het spel
In 1978 schreef voormalig NASA-wetenschapper David Kessler een onderzoeksartikel waarin hij waarschuwde voor een cascade van ruimteafval die bekend werd als het Kessler-syndroom. Het artikel wees op de gevaren die zouden kunnen ontstaan als ontmantelde satellieten, afgedankte raketmotoren, ruimteschepen zo groot als olifanten en ander puin, waaronder verfvlekken van spaceshuttles, in een baan om de aarde zouden blijven.
De theorie achter het onderzoek is dat naarmate de hoeveelheid ruimtepuin toeneemt, ook de kans toeneemt dat ruimtepuin met elkaar in botsing komt, waardoor nog meer puin ontstaat.
De exponentieel toenemende hoeveelheid ruimtepuin in een baan om de aarde zou resulteren in onvoorstelbare hoeveelheden ruimtepuin die vanuit een baan om de aarde naar onbekende bestemmingen worden geslingerd. Een groot deel zou ook op aarde neerregenen. Andere brokstukken zouden de maan kunnen raken of actieve satellieten waardeloos maken, banksystemen laten crashen en het vliegverkeer tot stilstand brengen.
Helaas is het ergste scenario dat Kessler voorspelde al begonnen. In mei 2021 dreigde een stuk ruimteafval de aarde te raken boven een gebied dat bijna de hele VS, Afrika, Brazilië, Australië, India en de oceanen daartussen omvatte. Gelukkig stortte het neer in de Indische Oceaan.
Toen, in maart 2022, meldden nieuwsagentschappen dat een groot stuk ruimteafval (waarvan oorspronkelijk werd gedacht dat het van een Space Dit is een plek die zelden wordt gezien, zelfs door satellieten – maar is zichtbaar op de MOVA maanbol (hierboven afgebeeld). Hoewel de schade waarschijnlijk beperkt is tot de vorming van een nieuwe krater, vormt het een bedreiging voor toekomstige maanlandingen en kolonisatiepogingen.
Dit groeiende veld van ruimtepuin bedreigt ook de toekomst van de ruimtevaart zelf. Als het veld te vol wordt, zal het te gevaarlijk worden om veilig te navigeren en zou er een einde kunnen komen aan de ruimteverkenning.
Space Week biedt inzicht in de toekomst van duurzame ruimtevaart
in 1999 heeft de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Wereldruimteweek (WSW) ingesteld. Het is een internationale viering van de ruimte die jaarlijks plaatsvindt van 4 tot 10 oktober. De data herdenken de lancering van de Spoetnik op 4 oktober 1974 en het Verdrag inzake de beginselen betreffende de activiteiten van staten in het onderzoek en het vreedzaam gebruik van de kosmische ruimte, met inbegrip van de maan en andere hemellichamen, dat op 10 oktober 1967 werd ondertekend.
De WSW biedt een verzameling onderwijs- en voorlichtingsactiviteiten over de hele wereld en richt zich dit jaar op een belangrijk thema: duurzaamheid in de ruimte. Het WSW beschouwt duurzaamheid in de ruimte als « verwijzend naar hoe de mensheid de ruimte gebruikt, in het bijzonder het omloopgebied rond de aarde – zelf een eindige hulpbron. »
De inspanningen van de WSW richten zich op methoden om ruimteschroot te elimineren (door een internationale samenwerking) en op manieren om meer duurzame inspanningen te leveren bij toekomstige ruimteverkenningen.
Huidige inspanningen om ruimteschroot te elimineren
Scientific American In een artikel staat: « Het nachtmerriescenario van Kessler heeft geleid tot talloze mogelijke benaderingen om ruimtepuin te verwijderen: Netten, laserstralen, harpoenen, gigantische schuimballen, luchtaanvallen, tuidraden en zonnezeilen – maar ook robotarmen die de tentakels van het ruimtepuin verzamelen. »
Maar niets bleek opgewassen tegen deze ontmoedigende taak.
Er is geen gemakkelijke oplossing. Ruimtepuin is er in alle soorten en maten. Het cirkelt met hoge snelheid rond de aarde en er is een constant gevaar om geraakt te worden door ander ruimteafval wanneer het probeert wat van de rommel op te ruimen. Er is ook de zeer reële zorg dat elke technologie die in staat is om ruimteafval met succes op te ruimen ook succesvol zou zijn als anti-satellietoorlogsvoering.
Opruimen wordt dus een internationale onderhandelings- en samenwerkingssituatie waarbij het waarschijnlijk het beste is om de lessen uit je vroege kindertijd te onthouden en mee te neuriën met je favoriete kleuterliedje over samenwerking en opruimen.
Waarom de ruimte belangrijk is
Ruimte wordt niet beperkt door dromen. De ruimte is ons verleden en onze toekomst. Als we het behouden en op een duurzame manier verkennen, zorgen we ervoor dat het er voor ons en toekomstige generaties zal zijn.
John F. Kennedy verwoordde het treffend: « Want de ogen van de wereld kijken nu in de ruimte, naar de maan en naar de planeten daarbuiten, en we hebben gezworen dat we het niet geregeerd zullen zien door een vijandige vlag van verovering, maar door een banier van vrijheid en vrede. We hebben gezworen dat de ruimte niet zal worden gevuld met massavernietigingswapens, maar met instrumenten van kennis en begrip. »